34. Ruby

Przeczytaj to, co po rozdziałem xx            

           Uh… ta Emma to straszna pizda! Dobierała się już do Nialla, Harrego, Louisa, Zayna, Liama i Caspara… czyli do wszystkich. A teraz co robiła? No zgadujcie… udawała, że nie umie pływać i Liam, jako ten dobry, ją uczy. Caspar i Louis się opalali, a ja i Nialler siedzieliśmy pod drzewem.

-Luzie! Olivia się obudziła! – krzyknął Zayn padając przed nami.

            Przyda mu się trochę poćwiczyć.

-Co teraz z nią jest?

-Harry… pływają razem.

            Dyskretnie spojrzałam na Lou. Zacisnął mocno szczękę i pięści. Wstał i gdzie poszedł.

-Wiecie co… ja idę pozwiedzać – mruknął Malik puszczając mi oczko.

            Westchnęłam i położyłam się na brzuchu. Patrzyłam na Emmę. Boże… musiała przejść tyle operacji.

-Ej, Niall, ile ona ma lat? – spytałam.

-Um… czekaj, liczę – zaczął kreślić w powietrzu jakieś równanie. – Czterdzieści cztery.

            Szczęka opadła mi na ziemię. Wow… lekarz plastyczny musiał ją lubić.

-Niall… powiedz mi, proszę – spojrzałam na niego – co was łączyło?

            Dlaczego w oczach blondyna widziałam strach? Czyżby to było coś… intymnego? Uh… na pewno się bzykali, ale jestem cholernie ciekawa.

-Ja i Emma… ugh… Zaczęło się to w wakacje, kiedy wyjechałem do moich rodziców, na Bahamy.

            Przerwał, by spojrzeć na blondynkę.

-Jest to przyjaciółka mojej rodziny, bo jej… mąż współpracuje z moim tatą. Najpierw były same imprezy, ale kiedyś po pijaku… no zrobiliśmy to.

            Przygryzłam policzek od środka. On to mówi z… łatwością? Hmm… jakbym ja miała mu opowiedzieć o mojej „przygodzie”, ale nie z seksem… Nie! Dobra, koniec.

-Sytuacja się powtarzała. Drake, jej mąż, nie miał czasu, więc ona spędzała go ze mną w łóżku – westchnął głęboko. -  Pewnego dnia jej… córka nas przyłapała, ale jej to nie powstrzymało. Zdarzało się, ze obciągała mi na imprezach czy coś.

-I to wszystko w dwa miesiące?

            Spojrzałam na niego, a ten delikatnie pokiwał głową. No, nie jest źle. Przynajmniej się przyznał. Może ja też powinnam powiedzieć o tym, co stało się w gimnazjum?

-Niall?

-Tak?

-Ja… ja byłam chora.

            Blondyn zaśmiał się.

-Każdy kiedyś chorował, myszko.

-Ale nie tak.

            Usiadłam, żeby mieć na niego lepszy widok.

-W gimnazjum miałam złe towarzystwo. Pierwsza klasa i już palili trawkę i inne świństwa. Osobiście spróbowałam tylko raz. Po tym zaczęło się… no coś ze mną dziać – przełknęłam ślinę. – Byłam trochę zamknięta w sobie, a czasem zbyt agresywna. I cięłam się. Mama najpierw zabrała mnie do psychologa, ale ten skierował mnie do psychiatry – mina Nialla nie mówiła nic. – Potem brałam leki, które miały mi pomóc, ale po kilku tygodniach to nic nie dało, więc… na miesiąc zamknęli mnie w psychiatryku. Nie miałam tam dostępu do ostrych rzeczy, brałam dużo lekarstw i był spokój. Po wyjściu całkowicie zmieniłam towarzystwo i… oto jestem.

            Jeszcze raz spojrzałam na Horana. Nic nie mówił, ale w oczach miał łzy. Płacze? Dlaczego? To tylko moja historia. Może nie jest ona kolorowa.

-Jesteś taka silna – mruknął i mocno mnie przytulił.

            Nie minęło dziesięć sekund, a usłyszałam Emmę.

-Nialler, może do nas dołączysz?!

            Jęknęłam, żeby oznajmić moje niezadowolenie i mocniej przytuliłam Nialla. Usłyszałam jego cichy śmiech.

*

-Luuudzie! – już z daleka usłyszałam Zayna.

-A ja myślałem, że tylko z Niallem jest tak, że najpierw go słychać, a potem widać – zachichotał Harry.

            Po sekundzie obok nas był Zayn. cały czerwony i zziajany.

-Znalazłem hotel!

            Wszyscy, jak na zawołanie, poderwaliśmy się na równe nogi.

-Tam! – krzyczał wymachując rękami. – On jest ogromny!

            Zayn zaczął biec, a my za nim najpierw biegliśmy przez dżunglę, ale potem kawałek przez plaże i znów dżunglę. Połowa z nas zaliczyła glebę, w tym Emma. Wyobraźcie sobie mój wewnętrzny śmiech. Goniła nas jeszcze jakaś małpa, aż wreszcie dotarliśmy. Hotel był ogromny, a Niallowi oczy wyszły z orbit.

-Co do chuja?!

            Blondyn szybko poszedł w stronę wejścia. Z hukiem otworzył drzwi i poszedł do recepcji. My, jako ci grzeczni, poszliśmy za nim. Zauważyłam, że nie ma z nami Emmy – tym lepiej dla mnie. Niall mówił coś do tego gościa na recepcji, a ja w ogóle nie wiedziałam o co chodzi. Po kilku minutach blondyn przyszedł do nas z czterema kluczami.

-Witajcie w Horan’s Hotel – powiedział z uśmiechem. – Macie kluczę od pokoju, a ja idę na chwilę do rodziców – podał wszystkim klucze i mnie przytulił. – Pokój czterysta trzydzieści sześć, myszko. Czekaj tam na mnie – pocałował mój policzek i poszedł gdzieś.

            Wszyscy spojrzeliśmy po sobie.

-Okej, Ruby. Ty masz pokój z Niallem z tego co słyszałem.

            Uśmiechnęłam się delikatnie, skinęłam głową i poszłam do windy. Przez sekundę zastanawiałam się, na którym piętrze może być mój pokój, ale zobaczyłam rozpiskę i było to czwarte piętro. Kiedy dojechałam zastanawiałam się, którędy pójść. Zdecydowałam na lewo, ale kiedy sobaczyłam, że numerki się zmniejszają, wróciłam. Woah… jak się nie zgubię to będzie dobrze. Po kilkunastu metrach znalazłam mój lub nasz pokój. Włożyłam klucz do zamka i weszłam. Pierwsze  co zrobiłam, to odnalazłam łazienkę. Nareszcie mogę się normalnie wykąpać. Umyłam się i od razu poczułam się lepiej. Zaczęłam wycierać włosy w ręcznik, gdy Niall wparował do pomieszczenia.

-A więc tak… ty masz szczotkę do włosów – wskazał na szafkę. – Proszę, szczoteczka do zębów – podał mi przedmiot. – A na łóżku leżą ubrania. A! I jeszcze z rodzicami stwierdziliśmy, że zostaniemy tu kilka dni… więc chyba pójdziemy na zakupy.

            Uśmiechnęłam się delikatnie. Postanowiłam umyć zęby. Prawie zadławiłam się pastą, kiedy Niall rozebrał się i wskoczył pod prysznic. Starałam się nie patrzeć na „niego” w lustrze, ale…  No nie mogłam. Czym prędzej wyszłam z łazienki, zmieniłam bieliznę i ubrałam się[klik]. Chciałam się jeszcze umalować, ale wątpię, żeby Niall miał w tym pokoju kosmetyki. Jednak chyba nic nie szkodzi, jeśli zapytam.

-Ej, Niall – weszłam do łazienki przysłaniając kapeluszem oczy. – Masz tu może jakieś kosmetyki?

-E… tak. Wziąłem od mamy tusz do rzęs.

            Chyba wyszedł z kąpieli, bo nie leciała woda.

-Przecież widziałaś mnie gołego – zaśmiał się. – Och… jeszcze kiedyś będziesz mnie błagać, żebym się rozebrał.

            Wyciągnęłam rękę, a Niall położył na niej tusz. Podeszłam do lustra w szafie i umalowałam oczy. Chwila…

-Niall, gdzie jest mój telefon?!

-Pod ładowarką na szafce przy łóżku.

            Spojrzałam na łóżko. Jedno łóżko. Czy on… hahaha! No chyba nie.

-Dlaczego tu jest jedno łóżko?

-A co? Chciałaś spać na podłodze?

            Och, Niall, to twoje poczucie humoru. Po chwili koło mnie stał Niall. Był bez koszulki, ale wyjął z szafy białą bluzkę i był w pełni ubrany.

-Chodź się przejść.

            Horan złapał mnie za rękę i poszliśmy do windy, uprzednio zamykając pokój.

-Nie wierzę, że to należy do twoich rodziców… wow, to jest takie duże.

-No… można się tu zgubić.

            Jak na dżentelmena(którego Niall udawał) przystało, przepuścił mnie w wejściu do windy. Nacisnął przycisk „0” i drzwi się zamknęły.

-Podniecasz mnie – usłyszałam. – Mam ochotę cię zerżnąć.

-Nie jestem Emmą.

-Jesteś lepsza.

-Wiem – mruknęłam, a odpowiedzą był śmiech.

-I skromna – blondyn pocałował mnie w skroń.

           Winda  się zatrzymała i wyszliśmy na holl. Chłopak z recepcji uśmiechał się promiennie do wszystkich gości, których było sporo. Ruszyliśmy do wyjścia wciąż rozmawiając.

-Niall! – ktoś krzyknął, a Horan się odwrócił.

            Zrobiłam to samo i ujrzałam idącą w naszą stronę kobietę.

-Mama – szepnął.

            Automatycznie zrobiło mi się gorąco. Za wcześnie, za wcześnie. O wiele za wcześnie.

-Tu masz kartę kredytową – powiedziała podając chłopakowi przedmiot.

            Mówiła coś do niego, ale ja się jej przyglądałam. Dlaczego wszystkie kobiety stąd po czterdziestce wyglądają tak młodo?! Przeprowadzę się tu normalnie.

-A ty musisz być tą dziewczyną, która usidliła mojego synka – kobieta zwróciła się do mnie. – Emma mi powiedziała. Jestem Maura – uścisnęłam jej dłoń.

-Ruby.

-Bawcie się dobrze, ale pamiętajcie, że Dziś o dwudziestej chcę was widzieć na Sali bankietowej. Obojga – puściła nam oczko i odeszła ze śmiechem.

            Chwilę stałam nie wiedząc co zrobić, ale to był szczegół. Niall dźgnął mnie palcem między żebra i się odwróciłam.

-Jak to kurwa możliwe, że tu wszyscy są…

-Forever Young? Nie pytaj.

-Jak będę mieć męża to tu zamieszkam.

-Bardzo prawdopodobne – powiedział i złapał mnie za rękę.

            Wyszliśmy z hotelu.

-Ja tu mam trochę ciuchów, a ty co potrzebujesz?

-Em… nie wiem.

            Niall wepchał mnie do pierwszego sklepu. Jakiś drogi butik.

-No to jakieś spodenki i bluzki. Wybiorę ci coś, a ty czekaj w przymierzalni.

            Tak jak kazał Horan, weszłam do przymierzalni. Podziwiałam jej wnętrze, które było, do chuja pana, duże. Przynajmniej dziesięć wieszaków na ubrania, ogromne lustro, fotel i cukierki w kącie. W pierwszej chwili miałam się poczęstować, ale spojrzałam na swoje nogi… i mi się odechciało.

-Ruby, patrz. Ładna bluzka – powiedział Niall wchodząc.

            Wzięłam od niego biały materiał.

-No… wkładaj.

            Zdjęłam z siebie bluzkę i włożyłam tą wybraną przez aniołka.

-Wyglądasz seksownie – przygryzł Warkę. – Zrobię coś, tylko nie krzycz i lepiej się w ogóle nie odzywaj.

            Niepewnie skinęłam głową. Teraz wszystko działo się tak szybko. Niall ściągnął moje majtki i swoje spodnie, a potem przyparł mnie do ściany.

-Bez jęków rozkoszy, myszko.

            Nie zdążyłam nic powiedzieć, bo wbił się we mnie. Co prawda nie byłam dziewicą, ale on miał serio sporego „kolegę”. Przycisnął moje plecy do ściany nieco mocniej i poprawił się. Zaczął poruszać sobą we mnie dość szybko. Sprawiało mi to ogromną przyjemność. Starałam się trzymać buzię na kłódkę. W końcu byliśmy w miejscu publicznym. Odchyliłam głowę do tyłu i zamknęłam oczy. Niall Horan jeszcze bardziej przyśpieszył, ale jego ruchy stały się niechlujne. Chwilę potem poczułam ciepłą ciecz rozlewającą się po moim wnętrzu, ale chłopak nie przestawał.

-Jeszcze ty – wychrypiał.

            Na jego czole zobaczyłam kropelki potu. Sekundy potem moje ciało wygięło się w łuk. Moja klatka piersiowa dotykała Nialla, która unosiła się szybko. Niall położył głowę na moim ramieniu, ale nadal ze mnie nie „wyszedł”. Pocałował mnie w szyję.

-Bądź moja.

-Przecież jestem.

-Ale tylko moja.

            Chwyciłam jego głowę w swoje dłonie, zmuszając by spojrzał na mnie.

-Jestem tylko twoja – powiedział i go pocałowałam.

            W tym momencie ktoś zapukał w drzwi.

-Zajęte! – krzyknęliśmy razem.

            Niall postawił mnie na ziemię i podał majtki.

-Swoją drogą, fajną ci bieliznę wybrałem.

            Zaczerwieniłam się i założyłam swoją bluzkę.

-Bierzemy?

-Jak chcesz – powiedziałam wychodząc.

            Kobietą, która pukała była Emma! No ona nas śledzi.

-O… zakupy! Teraz pewnie będziesz wysysać z Nialla forsę – fuknęła i weszła do miejsca, gdzie przed chwilą uprawialiśmy seks.

            Niall podszedł do kasy i kupił mi bluzkę. Boże… dlaczego ja czuję się jak tania dziwka? On mi kupuje ubrania a ja mam się  z nim ruchać?  O ja cię nie kręcę. Spojrzałam na chłopaka, który z uśmiechem szedł obok mnie.

-Teraz idziemy tu – delikatnie wepchnął mnie do sklepu.

            Rozejrzałam się, kolejny butik. W oczy rzuciły mi się krótkie spodenki. Podeszłam do nich. Całkiem fajne. Znalazłam swój rozmiar i oglądałam je. Kidy zobaczyłam cenę chciałam ją odłożyć, ale blondyn zabrał mi je z rąk i przewiesił sobie przez ramię z kilkoma innymi ciuchami. Nawet nie prosił mnie o przymierzenie, tylko od razu zapłacił. Kolejnym naszym celem był sklep obuwniczy. Tam Nialler wybrał mi szpilki i rzymki na koturnie. A potem jeszcze dorzucił trampki.

-No to teraz po sukienkę – powiedział do mojego ucha i otworzył drzwi.

-Co?

-No… kolacja z moimi rodzicami.

-Boże, Niall! To za wcześnie!

*

            Stałam przed lustrem i przeglądałam się. Wyglądałam jak nie ja[klik]. Wyglądałam jak nie ja. No dobra, ze mną jeszcze ujdzie, ale Niall pod krawatem! Najlepsze było jak nie umiał go zawiązać i się prawie udusił, ja też, ale ze śmiechu. Kiedy po naszych wspólnych staraniach udało się zawiązać to ustrojstwo, musiałam robić od nowa makijaż.

-Idziemy?

-Idziemy – potwierdziłam.

            Pokonaliśmy drogę do windy w ciszy. Tak samo było w środku urządzenia. Dopiero na Sali bankietowej Niall się odezwał. Powiedział krótkie „dobry wieczór” i odsunął mi krzesło.  Tu to on jest taki kulturalny. Tata Nialla powiedział, że cieszy się, że widzimy się w takim składzie dodał jeszcze, że będzie mieć nowy hotel gdzieś tam i zaczęliśmy jeść. Obok mnie siedziała blondynka z małym chłopcem na kolanach, który cały czas się na mnie patrzył. On był uroczy! Uśmiechałam się do niego, a on do mnie. Taki maluch. Otworzył buzię, a smoczek mu wypadł, ale złapałam go, zanim spadł na ziemię.

-Dziękuję – szepnęła jego mama. – To jest Theo, a ja jestem Denise.

-Ruby – uśmiechnęłam się. – Jak się domyślam, bratowa Nialla?

-Tak, a to jego bratanek i chrześniak.

            Spojrzałam na blondyna, który rozmawiał ze swoją mamą. Kobieta, kiedy zobaczyła, że się na nich patrzę, skinęła na mnie brodą. Niall odwrócił się.

-Pomóc ci w czymś? – spytał cicho.

-Nie mówiłeś mi, że masz chrześniaka – uśmiechnęłam się.

            Potem rozmawiałam z Denise, bawiłam się z Theo i jadłam. Niall co jakiś czas głaskał mnie po kolanie, jakby dawał znak, że o mnie pamięta. Poznałam też Grega, brata Nialla, i Bobby’ego, czyli tatę. Zdałam sobie sprawę, że u nich w rodzinie każdy był seksowny. W końcu to wszystko się skończyło, a my zamiast wrócić do pokoju poszliśmy na dwór. Jak para meneli usiedliśmy na schodach i patrzyliśmy na niebo. Niall obejmował mnie ramieniem.

-Wiesz… to było najlepsze pięć minut w moim życiu.

-Ale kiedy? – spytałam nie wiedząc o co chodzi.

-Wtedy w przebieralni. Byłaś taka ciasna, ale popracujemy nad tym.

-Chciałbyś.

-No pewnie, że tak. Jakbym mógł, to nie wychodziłbym z łóżka. Raz byłbym ja na górze, raz ty.

-Nie zesraj się aby…

            Aniołek wstał.

-Lubisz analny?

-Nie?

-A próbowałaś?

-Nie, ale nie byłoby mi miło mieć cię w dupie.

-Ja bym się nie obraził – podał mi rękę.

            Wstałam. Weszliśmy do hotelu i od razu poszliśmy do windy.

-Widziałaś, jak się na ciebie patrzył?

-Ale kto?

-Kieran, recepcjonista.

-Zazdrośnik – powiedziałam, pocałowałam go i wyszłam z windy.

            Niall szybko otworzył drzwi od pokoju, a ja nie kłopocząc się, zdjęłam sukienkę i buty i padłam na łóżko. Byłam strasznie zmęczona.

------

Siema laseczki.... 

Macie swój rozdział. 

Kolejny wpis ode mnie może być nieco później, bo mam ferie.

No i wiecie jakie mam fajne bransoletki z muliny?!

Takie zajebiste.

A i mam bakłażanowe włosy.

No i komentujcie, bo mi i Weronice jest smutno.

 Ma być 20 komentarzy, bo zbliżamy się do końca :)

Nie przedłużam.

Pa!

/Dix