2.

            Razem z resztą dziewczyn z mojej klasy szłam na halę gimnastyczną. Chłopcy od nas i dziewczyny z IIc mają basen. Chodziłam do klasy z takimi ładnymi dziewczynami, aby ja. Taki pasztet. Weszliśmy na halę. Chłopaki mieli rozgrzewkę.

-Dobrze, że wreszcie jesteście – nauczyciel popatrzyła na nas, a potem zagwizdał gwizdkiem. – Ja nazywam się Timy Turner. Będę uczył was wychowania fizycznego. Zanim przejdziemy do zajęć, przydzielę wam, dziewczęta, opiekunów.

            Wszystkie dziewczyny spojrzały maślanymi oczkami na Nialla. Myślałam, że się posikam. Za każdym razem kiedy wyczytywano imię jednej z uczennic a potem chłopaka, który nie był Horanem, miałam wrażenie, że chcą zabić nauczyciela.

-Niall Horan będzie opiekunem… e… Ruby Bloom! – krzyknął.

            Kiedy to usłyszałam… zrobiło mi się słabo. Wzrokiem szybko odnalazłam Nialla. Ten już przeszywał mnie pedofilskim spojrzeniem.

-Dziewczęta! Jeśli będziecie mieć jakiś problem to kierujecie się do swoich opiekunów! Muszą was wysłuchać o każdej porze dnia i nocy. W pewnym sensie to oni będą wam pomagać rozwijać swoje możliwości.

            Pewna różowo włosa dziewczyna podniosła rękę.

-Tak, panno… Leeyor?

-Czy możliwa jest zmiana opiekuna? – zapytała uwodzicielsko.

-Nie.

            Miny wszystkim zrzedły. Chętnie bym się zamieniła.

-Rozgrzewka!

            Wszyscy zaczęli biegać. Starałam się trzymać z daleka od Nialla, co nie było trudne, bo otaczały go dziewczyny z mojej klasy. Coś czuję, że się nie polubimy. Kiedy zrobliśmy kilka okrążeń zaczęliśmy robić skłony, potem ćwiczenia rozciągające i Konic.

-Wolicie nogę czy siatkę?

-Noga! – wydarłam się.

            Niby nie byłam jakimś tam dobrym zawodnikiem, ale na pewno szło mi lapiej niż w siatkówce. Na całe szczęście reszta też wolała nożną.

-Horan, Payne, Bloom, Leeyor! Wybieracie drużyny. Liam, zaczynasz!

            Sprawnie poszło. W każdej drużynie było po 4 osoby. W mojej przeważali chłopcy, bo było ich 3. Jednym z nich był ten mulat, Zayn. Drugi nazywał się Will, a trzeci Andy.

-Horan, Bloom! Wasze drużyny zaczynają!

            Jak się okazało przegraliśmy. Musieliśmy robić 20 pompek. Zapierdolę go kiedyś. Kiedy zrobiłam jedną pompkę zadzwonił dzwonek. Zbawienie. Szybko uciekłam do szatni. Wzięłam szybki prysznic. Ubrałam się, wysyszyłam włosy i związałam je w kucyka. Z szatni wyszłam jako pierwsza, bo inne nakładały jeszcze jakieś balsamiki, puderki, kremiki i inne. Teraz matematyka… gdzie jest klasa? Ktoś obją mnie ramieniem.

-Co teraz masz? – zapytaj, jak się okazało, Niall.

-E… Matematykę.

-Pewnie w 8. Odprowadzić cię?

-Trafię.

-Ehe… ta, jasne.

            Zabrał swoją rękę. Całą drogę opowiadał mi jak spędził wakacje(czytaj: ile lasek bzyknął w ciągu 2 miesięcy). W sumie to nie mówił o tym tak głęboko, tylko mówił, że rano spotykał się z blondynkami, w południe z rudymi, a na noc zostawiał sobie czarne. Zjebany.

-Jesteśmy – szepnął mi na ucho.

            Chwilę potem już go nie było.  Kiedy zadzwonił dzwonek weszłam do klasy zaraz po nauczycielu. Zajęłam miejsce w ławce przy oknie. Kilka minut potem do klasy wpadł jakiś lokowaty mop.  Rozejrzał się po klasie i zajął miejsce obok mnie.

-Jestem Harry.

-Ruby – szepnęłam.

            Przyjrzałam my się dokładnie. Był przystojny, umięśniony i miał słodke dołeczki. Zrobił na mnie dobre pierwsze wrażenie. Mam wrażenie, że go gdzieś widziałam.

-Znamy się?

-Jestem kumplem Nialla.

            No tak! Kumpel Nialla! To w cholerę wiele wyja… aa! To jest jeden z jego paczki! Boże jaka ja jestem głupia. Resztę lekcji starałam skupiać się na zadaniach. Za Chiny nie zrozumiem matematyki. Kiedy zobaczyłam zadania zapisane na tablicy, które były naszą pracą domową… jebłam. Całą noc na tym spędzę! Następny był język angielski. Siedziałam sama. Całą lekcję słuchałam zasad BHP. W razie gdyby zaatakowało nas jakieś magiczne stworzenie mamy chować się podł ławkę lub(tylko za konieczną potrzebą) używamy mocy. Bardzo ciekawe. Następna w kolejce była historia. Szczerze? Było to samo co na angielskim. Nudy. 45 minut gadania bez celu. Kiedy tylko zadzwonił ostatni dzwonek spakowałam niepotrzebne książki i wyszłam z Sali. Skierowałam się w stronę akademiku.

-A gdzie ty uciekasz? – drogę zagrodził mi Niall.

-Do pokoju.

-Skończyłaś lekcje?

-Tak.

-Ja mam jeszcze jedną lekcję. Odrób co ci tam zadali a potem poszperamy w bibliotece.

-Myślisz, że ja w 45 minut odrąbę 20 zadań z matmy?!

-No to nie odrabiaj. Jak skończę lekcję to ci pomogę. Masz 45 minutową przerwę.

            Zadzwonił dzwonek, a chłopak poszedł na lekcję. Szybko pokonałam trasę. Wypakowałam książki na biurko. Poszłam pod prysznic. Kiedy się orzeźwiłam zaczęłam suszyć włosy. Zaczęły mi się podkręcać. Związałam je w kucyka na czubku głowy. Pomalowałam rzęsy tuszem, zrobiłam kreskę na dolnej powiece. Pomalowałam usta błyszczykiem. Szybko się ubrałam, a potem dorzuciłam trochę biżuterii. Kiedy wyszłam z łazienki usłyszałam, że ktoś puka, a raczej wali w drzwi. Szybko je otworzyłam.

-Nareszcie! Ile można cze… - Niall urwał.

            Przeleciał mnie spojrzeniem.

-Warto było czekać – powiedział kiwając głową.

            Wprosił się do mojego pokoju. Usiadł przy biurku.

-Jako twój opiekun muszę pomagać ci w lekcjach oraz w rozwijaniu swoich mocy. Dlatego najpierw rozwiążemy zadania z matematyki – oznajmił patrząc na moje nogi.

            Cholerny zboczeniec. Otworzył zeszyt a potem książkę.

-Ja ci będę dyktował, a ty pisz.

            I tak minęła godzina. Zrobiliśmy wszystkie zadania. Oby były dobrze. Niall tłumaczył mi rzeczy, których nie rozumiałam. Dobry nauczyciel byłby z niego.

-Okej, Ruby. Idziemy do biblioteki.

-Po co? – zapytałam głupio.

-Jak wiesz jesteś pierwszą czarodziejką od 500 lat. Nie wiem nic o takich stworzeniach.

            Pokiwałam głową w zrozumieniu. Wybryk natury – wiem to. wuszliśmy z mojego pokoju.

-W bibliotece dyżuruje Dziś Health. Musimy być cicho.

            Zjechaliśmy windą. Wyszliśmy z akademiku.

-Właściwie to… nieważne.

-No powiedz…

-Nie.

-Dlaczego?

-Bo się będziesz śmiać.

            Zatrzymałam się.

-No dawaj – zachęciłam.

-Okej. Wyglądasz cholernie seksownie – powiedział przygryzając wargę.

            Odwróciłam głowę w przeciwną stronę. Starałam się nie śmiać. Jak to zabrzmiało. Boże.

-Miałaś się nie śmiać.

-Przecież się nie śmieję – spojrzałam na niego.

-To dobrze.

            Objął mnie ramieniem. Szliśmy tak rozmawiając.

-Muszę ci zadać to pytanie. Czy kiedykolwiek widziałaś czarnego ducha?

            Nagle przypomniała mi się ta sytuacja.

****

            Siedziałam sobie na huśtawce w ogrodzie. Byłam sama  w domu. Poczułam się dziwnie. Nagle ktoś zasłonił słońce.

-Witaj – jego głos był straszny. – Będziesz mi służyć.

            Spojrzałam w górę. Nade mną pojawił się cień. Bałam się.

****

-Ruby!

-Tak. Widziałam.

-Boże…

            Zatrzymałam się.

-Kim on jest?

-Złem.

-Co?

            Zatrzęsłam się. Zło? Dlaczego?

-Spokojnie, Ruby. Wszystko ci wyjaśnię. W bibliotece.

            Szłam przytulona do chłopaka. Znów ten strach. Czarny duch.

-Jesteśmy.

            Nawet nie zauważyłam. Weszliśmy do biblioteki. Teraz nie było tu tak przerażająco. Przeszliśmy przez kilka działów w poszukiwaniu odpowiedniej książki. Kidy ją znaleźliśmy osiedliśmy przy stoliku. Niall czytał ją, a ja się nudziłam. Siedziałam tak na tym krzesełku jak jakaś głupia i patrzyłam się na idealne rysy twarzy Nialla, który teraz tkwił w wielkim skupieniu. On był taki idealny. Ale cóż się dziwić, był aniołem. Aż się dziwię, że chce się ze mną pokazywać. No nie jestem aż jakaś tam strasznie brzydka, ale do ładnych nie należę.  No ale wróćmy do Nialla. Perfekcyjny. Idealnie zbudowany, przystojny, mądry.

-Możesz się tak na mnie nie patrzeć, bo mnie rozpraszasz – powiedział uśmiechając się.

-Jasne. Przepraszam.

-Nie przepraszaj, to urocze. Popatrzysz się puźniej.

            Zarumieniłam się. Niall wrócił do czytania. Patrzyłam na regały, sufit, innych uczniów byle tylko nie patrzeć na blondyna i go nie rozpraszać. W pewnym momencie dostałam sms. Wyjęłam Smartfona.

Od: Heath

Siostraaa! Pomocy! Ile to jest 5x30

            Myślałam, że jebnę.    Facet ma 19 lat. Kończy technikum. Nie umie mnożenia. Odwróciłam się plecami do Nialla.

-Coś się stało? – spytał.

-Ni… e.

            Zakryłam usta ręką.  Chyba się nie opanuję.

-Okej… Tutaj pisze, że czarodziejki odkrywają swoje moce stopniowo. Największym sprzymierzeńcem są anioły. To oczywiste.

            Spojrzałam na niego.

-Czyli nie pozostaje mi nic innego jak wspierać cię w przemianie.

-Co?! Jakiej przemianie?

-No… kiedyś dorośniesz.

-I co?

-Muszę ci pomagać zaakceptować siebie.

-Skąd wiesz, że siebie nie akc…

-Widzę to, mała – powiedział. – Co chcesz robić?

-Um… no nie wiem. Nie masz żadnych planów?

-Nie.  Będziemy się nudzić…

            Zmarszczyłam brwi. On jest jaiś zjebany. Może jest z niego przystojniak, ale nie mam zamiaru spędziś z nim reszty dnia. Błagam nie. Chcę tylko trochę odpocząć.

-Popatrz! – Niall krzyknął.

            Pociągną mnie za rękę w stronę tablicy informacyjnej.

-Wraz z radą pedagogiczną pragniemy ogłoście, że w dni jutrzejszym odbędzie się dyskoteka z okazji rozpoczęcia roku szkolego. Z tej okazji lekcje zostają odwołane – przeczytałam.

            Niall strasznie się ucieszył.

-Strój dla dziewczyn to sukienka – dodał.

            Spojrzałam na kartkę. Faktycznie tak pisało. A już się cieszyłam.

♫♫♫

Od autorki: Nie taki sobie ten rozdział wyobrażałam, ale mam nadzieję, że wam się spodoba. Zamiast zakładki "Ruby Bloom" zrobię zakładkę "bohaterowie". Przepraszam za wszystkie błędy. Może akurat się wam spodoba.  Dziękuję za poprzednie komentarze i 1 obserwatora! Nawet nie wiecie jak mnie to zmotywowało. Piszcie co myślicie. Jak waszym zdaniem będzie dalej?

Kocham was! @cherry_offic

P.S. Jeśli chcesz być informowana o nowych rozdziałach zostaw tu swój nick z tt lub dodaj się do obserwujących! :)