23.

*Olivia*

Mam przeczucie, że to wszystko moja wina. Ta myśl przytłacza mnie i mam ochotę owinąć się w kocyk, usiąść w rogu i nie wychodzić dopóki wszystkie problemy odlecą w niepamięć.
Moje spocone czoło opieram na zabrudzonej, lekko zamglonej szybce. Mój wzrok utkwiony jest w bladą, nic nie wyrażającą, spokojną twarz Harrego. Chłopak leży od kilku dni w najlepszej magicznej klinice w okolicy. Debil startował w zakazanych wyścigach i pierwsze co zrobię jak okaże się, że się obudzi a jego stan będzie stabilny to uderzę go z całej mojej siły w jego szczękę. Jak można być takim pacanem żeby ryzykować życie dla adrenaliny!?
Westchnęłam dmuchając parą z ust w szybkę. Mrugnęłam, pozwalając jednej samotnej łzie zostawić ślad na bladym policzku. Odwróciłam się, ostatni raz posyłając spojrzenie nieprzytomnemu Hazzie.

- Hej, mała – moja głowa została uniesiona przez miękkie palce trzymające mój podbródek. Zatroskana chrypa zamieniła się w ciche pomrukiwanie kiedy ramiona Louisa opatuliły moje drobne ciało. Pozwoliłam moim emocjom wziąć górę i rozpłakałam się w kremowy sweter chłopaka. – Wyjdzie z tego. Jest za silny żeby się poddawać – mruknął pocierając opiekuńczo moje plecy.
Ze szlochem podziękowałam mu podnosząc głowę. Ruby siedziała na niewygodnym, szpitalnym krześle a Niall głaskał jej kolano, dodając jej otuchy. Perrie siedziała skulona pod ścianą z automatami, pocierając swoje czoło. Dla niej Harry był prawie jak brat i przez to wszystko wyżywa się na nic niewinnym Zaynie, który i tak obarcza się o wypadek Harrego.
Liam wrócił z kolejną dawką mocnej kawy i opadł bezwładnie na krzesło obok Nialla.
Moją uwagę nagle przykuł mężczyzna w średnim wieku z niewielkim zarostem na brodzie. Jego zmarszczka między brwiami powiększyła się widząc cały skład taki sam odkąd pierwszy raz tu przyszliśmy. Nic na to nie poradzi. Harry to jest nasz przyjaciel, członek rodziny.
- Proszę państwa, proszę dać sobie chwilę odetchnienia. Stan pacjenta jest naprawdę stabilny pomimo trzymającej go śpiączki. Proszę wrócić do domu, chwile odpocząć. – powiedział a ja poczułam, że jest mi słabo. Nie jadłam od kilkunastu godzin a moje powieki zamykały się tylko wtedy kiedy musiałam co jakiś czas mruknąć. Pokiwałam przecząco głową na co Lou zgromił mnie wzrokiem.

- Musisz kiedyś zasnąć Olivia – irytacja przesączyła jego głos. Jego wzrost dominował nade mną dlatego czułam się dość niekomfortowo stojąc przed atakiem jego morderczego wzroku. – Chodźmy, obiecuję, że jutro z samego rana tutaj wrócimy – dodał, unosząc kąciki ust. Zeskanowałam go wzrokiem, widząc ciemne wory pod oczami, spierzchnięte usta i poburzone włosy. Jego sweter kontrastował z ciemnymi jeansami nisko opuszczonymi na jego biodrach.
Zmarszczyłam brwi. Czy on chce mnie gdzieś zabrać?

- Idziemy gdzieś?
- Chciałbym Cie gdzieś zabrać, oderwać od tego wszy..

- Louis ja nie potrafię – niegrzecznie przerwałam brunetowi – Harry leży w szpitalu w śpiączce a ja mam gdzieś iść balować – pomachałam głowę – zostanę tutaj, godzina w te czy we w te nic nie znaczy. – przewrócił oczami mocniej ściskając moje ramię, pokazując mi, że gdyby nie jego silne ręce, leżałabym już dawno na podłodze.

- Harry chciałby żebyśmy byli szczęśliwi – powiedział Lou – też strasznie przykro mi, że nasz przyjaciel tutaj leży, ale przygotowywałem już to od dawna, proszę pojedź ze mną – jego oczy posmutniały a iskierka nadziei zabłysła w niebieskim oceanie jego tęczówek. – proszę – wyszeptał pocierając opuszkiem kciuka mój policzek. Przygryzłam wargi, lekko potakując. – Dziękuję – uśmiechnęłam się, chowając głowę w jego klatkę.

- To ja dziękuję za wszystko – wymamrotałam.

- Bo to tutaj jestem, skarbie – wzmocnił objęcia. – Idziemy? – potaknęłam. Rzuciłam krótkie spojrzenie w kierunku Hazzy i ze splecionymi palcami z brunetem skierowałam się w kierunku wyjścia. Schodząc ze schodów przed moimi oczami ukazała się nagle uśmiechnięta twarz Harrego. Chłopak uśmiechał się cwaniacku a jego usta ułożyły się jakby mówił ‘Good luck’. Obrazł zniknął tak szybko jak się pojawił, pozostawiając mnie w całkowitym onieśmieleniu.

-Wszystko w porządku? – Louis przesunął mnie tak, że stałąm kilka stopni wyżej od niego a nasze twarze w końcu były na równym poziomie. Niepewnie skinęłam głową nadal nie wierząc w wizje sprzed sekundy.
- No nie wydaje mi się, może powinniśmy poprosić doktora o jakieś badania czy.. – zanim skończył swoją zatroskaną wypowiedz, złączyłam nasze usta. Jego niebiańskie, kuszące, malinowe usta połączyły się z moimi w idealną całość. Mrukniecie wydobyło się z jego warg, kiedy dłonie chłopaka zsunęły się w dół moich pleców. Zakończył pocałunek gryząc i ciągnąc delikatnie moją dolną wargę.

- Okej, chodź bo już się nie mogę doczekać – musnął swoim nosem o czubek mojego na co zachichotałam. Spletliśmy nasze palce i odwróciliśmy się w stronę wyjścia. Minęliśmy się z zaskoczonym, uradowanym Liamem, który patrzył na nas dosyć podejrzliwie. Posłałam mu zmęczony uśmiech i wyszłam na zewnątrz. Zimny wiatr opatulił moje ciało, sprawiając ciarki na skórze. Jednak podmuch zniknął, kiedy ramiona Louis a owinęły moje ciało, broniąc przez zimnem. Nigdy nie czułam się równie bezpiecznie jak w tym momencie.
*
- Loooooooooooooooooouis! Gdzie jesteśmy? – jęknęłam wbijając swoje ciało w fotel. Jesteśmy… Nie wiem gdzie! Kurde nicość. Na prawo las, na lewo las, naprzód drzewa. Wywozi mnie. Wiedziałam, chce mnie sprzedać na jakimś targu syrenek za kupę kasy bo jestem rzadkością, wiedziałam!
- Przestań się denerwować – mruknął spoglądając na mnie ukradkiem, ale zaraz wracając wzrokiem na drogę przed nami. Fuknęłam zezłoszczona i zdmuchnęłam kosmyk włosów, który opadł mi na czoło. Louis zaśmiał się gardłowo, kręcąc z rozbawieniem głową.

- Nienawidzę niespodzianek – fuknęłam po kolejnej dłuższej chwili ciszy i kolejnych kilku kilometrów.

- Wiem to – zachichotał, przenosząc niepewnie swoją ciepłą dłoń na moje drżące kolano. Mały dotyk naszych skór od razu wysłał wzdłuż mojego ciała niesamowite reakcje. Ciarki przeszły wzdłuż kręgosłupa a ja powstrzymałam się od jęknięcia z przyjemności, kiedy jego ręka masowała moją nogę.

Zamknęłam oczy, poprawiając się wygodniej w hotelu. Czemu my tak długo już jedziemy?
*
- Olivia.

- Spierdalaj – jęknęłam marszcząc powieki. Śniłam właśnie o głębinowym morzu sprawiającym mi nie lada przyjemność kiedy ktoś czyt. Bardzo lubiący mnie budzić Louis wymamrotał mi do ucha moje imię. – Tak wiem, jak mam na imię Lou. – zachichotał.

- Olivia wiem, że lubisz kiedy Cie noszę ale jeżeli nie otworzysz swoich przepięknych oczu wylądujesz na ziemi bo nie mam jak odkluczyć drzwi – momentalnie uniosłam powieki i wzdrygnęłam się. Przytulona byłam do umięśnionej klatki bruneta, który trzymał mnie niczym piórko w swoich ramionach. Przełknęłam głośno ślinę a moje policzki oblał czerwony rumieniec, kiedy stanęłam na swoich nogach. Poprawiłam swoją koszulkę, która lekko się uniosła i założyłam kosmyk włosów za ucho. Speszyłam się jeszcze bardziej, kiedy zauważyłam że każdemu mojemu ruchowi przypatrują się niebieskie tęczówki chłopaka. Jego usta znalazły się tuż nad moim uchem. Chuchnął sprawiając że pod wpływem jego ciepłego oddechu zachichotałam.

- Chodźmy – nagle odsunął się ode mnie. Hej, chciałam więcej! Złapał mnie za rękę i splótł nasze palce. Jego twarz wyrażała jakby walczył z samym sobą.
*
Tu jest pięknie. Najzwyczajniej w świecie pięknie. Siedzimy właśnie w drewnianym domku dziadków Louisa. Jak okazało się odziedziczył go bardzo dawno temu i jedynymi osobami jakimi tutaj byli to on i jego młodsze siostry. To dla mnie bardzo wielkie wyróżnienie że mnie tu zabrał. Leżałam w hamaku rozpiętym pomiędzy jednym a drugim końcem balkonu z widokiem na ocean. Co najdziwniejsze nie ciągnęło mnie do krystalicznej wody a jednakże przeciwnie, pragnęłam tylko zostać w domku.

- Proszę – przede mną pojawiła się postać bruneta. Trzymał w ręku  połówkę kokosa, z którego wystawała czerwona rurka i niebieska parasolka. Uśmiechnęłam się i odebrałam od chłopaka napój. Mruknęłam czując rozlewający się orzeźwiający płyn wzdłuż mojego gardła.

- To jest przepyszne! – krzyknęłam, dopijając prawie połowę napoju.

- Cieszę się, że Ci smakuje – zachichotał i wypił swoją dawkę niesamowitego eliksiru. Omijając rurkę, napiłam się z kokosu, prawie oblewając się cała. Śmiech Louisa zwrócił moją uwagę. Zmrużyłam oczy patrząc na dławiącego się śmiechem bruneta. Pokazał palcem wkoło swoich ust a żółte światełko zaświeciło mi się w głowie. Już zbliżałam swoją dłoń, by zetrzeć resztki soku z ust, ale uprzedził mnie Louis, napierając swoim ciałem na moje. Złączył nasze usta, które pasowały do siebie jakby były dla siebie stworzone. Językiem zlizał pozostałam zawartość soku, a kiedy miał już odsunąć się ułożyłam dłoń na jego karku i ponownie przybliżyłam idealną twarz Lou do mojej. Pogłębiliśmy pocałunek, poznając budowę swoich podniebień. Atmosfera zrobiła się naprawdę gorąca kiedy chłopak zjechał swoimi dłońmi na moje uda, lekko je podszczypując. Dolną częścią naparł na moje ciało, sprawiając w ruch miliony motylków w moim brzuchu. Ciarki rozchodziły się po całym ciele przy każdym jego dotyku. Oplotłam swoimi nogami jego biodra a chłopak przeniósł dłonie pod moje plecy uniósł mnie lekko ale za moment gwałtownie mnie podniósł, nadal nie przerywając pocałunku. Jęknęłam, kiedy zrobił kilka kroków przygważdżając mnie do zimnej ściany. Odsunęliśmy się lekko od siebie, ale wciąż czułam jego nierówny, płytki oddech na swoich ustach. Przesunął językiem po dolnej wardze, sprawiając, że jeszcze bardziej chciałam jego namiętnych pocałunków.
- Uwielbiam Cie, Olivio – szepnął nagle, całkowicie mnie zaskakując. Opuścił mnie na podłogę a kiedy moje stopy zetknęły się z powierzchnią, owinął swoje ramiona wokół mojej tali. – zaczarowałaś mnie odkąd pierwszy raz Cie zobaczyłem – spojrzał mi głęboko w oczy – i nie, to nie przez Twoje magiczne zdolności, syrenko – uniósł nieśmiało kąciki ust ale zaraz wrócił do poważnej miny. Onieśmielał mnie swoim wzrostem, był stanowczo za wysoki! Jego aura mnie przytłaczała i czułam się jak mała mróweczka przy Shreku. – Twój zapach – zbliżył nos do mojej szyi i szturchnął końcówką – dotyk – przyłożył malinowe wargi do skóry mojego zagłębienia między szyją a ramieniem. – to w jaki sposób na mnie reagujesz – przesunął swoje pocałunki wzdłuż linii szczęki, przyprawiając mnie o zawroty głowy. Wyczuł moje zafascynowanie i chęć kontynuacji – smak – zahaczył koniuszkiem ust o moje – głębię twoich niesamowitych, brunatnych oczu – przyłożył swoje czoło do mojego a przełknęłam głośno ślinę – pasujemy do siebie idealnie, czuje się w twoim towarzystwie jak ryba w wodzie a uwierz, że to dla mnie świetna sprawa – zachichotał (Louis jakbyście nie pamiętały jest morskim stworzeniem, więc wyczujcie tą aluzję:D ~ przyp.aut /Grossa) – tak bardzo się w Tobie zakochałem i nie wiem jak to możliwe  w tak krótkim czasie, ale kocham spędzać z Tobą czas i byłbym w raju móc nazwać siebie Twoim chłopakiem, żeby Cie uszczęśliwiać każdego dnia, zabierać na romantyczne spacery, kłócić się o błahostki a potem godzić – westchnął a ja spostrzegłam, że przez cały ten czas wstrzymałam oddech – czy.. czy.. – zawahał się bojąc mojej reakcji – chciałabyś zostać moją dziewczyną? – zamarłam.
Przygryzł wargę, wpatrując się głęboko w moje oczy. Ja jednak za wszelką cenę próbowałam ich uniknąć, patrząc się wszędzie byle nie w otchłań jego niebieskoszarych tęczówek.

- Spójrz na mnie – wyszeptał ledwie słyszalnie a ja z westchnięciem odważyłam się zrównać z jego wzrokiem.
Oczywiście, że chcę.
Nie, może jednak…

Chcę.
Kurwa, on może być pod mocą..

Przestań.
Chcesz tego.
Wiem.
To się zgódź.
Nie mogę.
Kretynka.
Tak, wiem.
- Jeżeli nie.. – nie pozwoliłam mu dokończyć napierając swoimi ustami na jego wargi. Byłabym skończoną idiotką nie zgadzając się na bycie z najprzystojniejszym, najzabawniejszym, najlepszym chłopakiem na świecie. Był dla mnie ideałem, a co najlepsze.. odwzajemniał moje uczucia.
Mruknął w moje usta i poczułam jak się figlarnie uśmiecha. Chciał się odsunąć ale mu nie pozwoliłam i przyciągnęłam jego twarz z powrotem do mojej. Poprzez pocałunek przekazywaliśmy sobie nasze uczucia. Namiętność, miłość, szacunek, przyjaźń.
- Oczywiście, że tak – wymamrotałam, odsuwając się lekko. Wielka ulga spłynęła z twarzy bruneta. Uśmiechnął się szeroko ukazując rządek perłowych zębów i pocałował mnie w koniuszek nosa. Przyciągnął mnie do uścisku, ściskając tak mocno jakbym miała nagle wyparować. – Tak bardzo Cię uwielbiam – wtuliłam twarz w jego klatkę.
- Ja ciebie również – przygryzł wargę, mrużąc uwodzicielsko oczy. Zabije! Zabije! Czy on nie wie w jaki sposób to na mnie działa?

- Wiesz, że czasami słyszę Twoje myśli? – zapytał nadal trzymając mnie w objęciach, nie to, że mi to jakoś przeszkadzało.. Otworzyłam szerzej oczy.
- Nieprawda! – zachichotałam nie wierząc w jego słowa.

- Wiem, ze mi nie wierzysz.

- Oh serio? Trudno nie było się domyślić – kuksnęłam go w ramię, śmiejąc się w przekonania bruneta.
- Okej, to pomyśl kolor. – zrobiłam zamyśloną miną, przygryzając wargę. Położył palec na mojej brodzie i lekko pociągnął w dół uwalniając wargę z moich zębów.
Błękitny.
- Błękitny – odpowiedział chwilę po tym, jak w moim umyśle pojawiło się niebieskie niebo ozdobione białymi, puchowymi chmurkami – i odrobina bieli – uśmiechnął się cwaniacko.
- I tak Ci nie wierzę – zmrużyłam oczy i wystrzelając palec w jego klatkę piersiową odsunęłam go ode mnie. Odwróciłam się, wymachując włosami.

- Oliviaaa – mruknął, kiedy weszłam do środka domku. Wnętrze było utrzymane w przyjaznych, pastelowych kolorach. Na balkon było wejście przez największe pomieszczenie – sypialnię, dlatego właśnie stoję na ciemnych panelach, wpatrując się w ogromne łóżko z baldachimem i kremową, jedwabną pościelą. Nad oparciem łóżka wisiało ogromne zdjęcie ze złotą ramą. Przedstawiało Louisa z młodszymi siostrami, dość podobne do tego, co wisi w jego szkolnym pokoju. – Bu! – szept Louisa sprawił że podskoczyłam.

- Jesteś idiotą czy idiotą! – krzyknęłam chichocząc – wystraszyłeś mnie głupolu! – pisnęłam, kiedy jego ramiona okrążyły moją talię. Stało się do szybciej niż przypuszczałam i chwilę potem byłam na jego ramieniu. Krzyknęłam obijając swoje piąstki o umięśnione plecy chłopaka. Gardłowy śmiech rozniósł się po korytarzu, kiedy Lou zeskakiwał z drewnianych schodków.

- Co madam sobie życzy? – zapytał, wchodząc jak mniemam do kuchni. Zbliżył się do lodówki i otworzył jedne drzwiczki. Odwrócił się plecami do środka i w ten sposób miałam przed sobą pełną lodówkę.

- Kiedy ty zdążyłeś to wszystko kupić?

- Już od dawna zamierzałem Cie tu zabrać – wzruszył ramionami przez co się troche poruszyłam. Boją, że zaraz spadnę kurczowo załapałam jego koszulę.

- Spokojnie, jakbym mógł opuścić moją dziewczynę – odparł a ja poczułam jak się czerwienie.
Moją dziewczynę.
To ja.
Jestem jego dziewczyną.
Jestem jego.
A on mój.
Moje motyle w brzuchu oszalały a ja miałam ochotę piszczeć i podskakiwać, co nie było możliwe bo mój chłopak trzymał mnie w objęciach na swoich plecach.

- To na co mój chłopak ma ochotę? – zapytałam przeglądając lodówkę. Różne rodzaje serów o których nazwach nie mam pojęcia, wędliny, jogurty, owoce.. o! – Truskawki mogą być? – zapytałam, biorąc w dłonie pudełko z przepysznymi, ogromnymi truskawkami.

- Pewnie, jeszcze mam coś dodatkowego – mruknął, usadawiając mnie na ciemnym blacie kuchennym. Jak spostrzegłam, siedziałam na wysepce kuchennej. Za mną stała ozdobna, większych rozmiarów doniczka, w której znajdowały się kolorowe kwiatki. Lodówka z trzema drzwiczkami została zamknięta, kiedy brunet podszedł do wiszącej, szklanej szafki z której wyjął brązową butelkę z smoczkiem u góry. Zaśmiałam się, kiedy zamachał nią w moją stronę.

- Czekolada? – uśmiechnęłam się wyciągając dłoń, żeby dostać butelkę. Brunet tylko zachichotał i trzymał czekoladę jak najdalej ode mnie. Jęknęłam niezadowolona, zakładając ręce na piersi.

- Louis! – zeszłam z szafki, kiedy brunet polał sobie trochę czekolady na usta i je oblizał .Też chcę! I to zarówno jak i czekoladę i usta. – Czekaj – dodałam, kiedy chłopak miał mi podać buteleczkę. Wycisnęłam brązową maź na jego usta, oczywiście stając na palcach, bo wzrost Louisa był zdecydowanie nade mną przeważający. Chłopak zmrużył oczy i domyślając się jaki mam plan, nie próbował zlizać smakołyku z warg. Wdrapałam się z powrotem na wysepkę i pociągnęłam za koszulkę bruneta. Stanął pomiędzy moimi nogami a ja gwałtownie i bardzo zachłannie wpiłam się w jego usta, przy okazji smakując czekolady. Jęknęłam kiedy dłonie chłopaka znalazły się w dole moich pleców. Przybliżył mnie na skraj blatu, pogłębiając pocałunek. Rozsunęłam wargi, dając mu pełny dostęp, który momentalnie wykorzystał. Nie przerywając pocałunku zeskoczyłam z wysepki, ale całkowitą kontrolę przejął Lou. Owinął swoje ręce wokół mojej tali i pchając mnie do tyłu, kierował się w kierunku górnego piętra. Kiedy byliśmy już na górze, skręciliśmy i na rogu Louis przygwoździł mnie do ściany. Naparł swoim ciałem na moje, sprawiając że jęknęłam. Przygryzł moją dolną wargę i odsunął się, chociaż nadal czułam jego oddech na moich ustach.
- Uwielbiam Cię.
- Ja również – odpowiedziałam, wpatrując się w głębię oczu Louisa. Nareszcie mogę coś poczuć bez zmartwienia że to wszystko przez moje dziwne syrenie moce.
Złączył ponownie nasze usta, pasujące do siebie jakby były całością. Złapałam za jego biceps i używając swoich mocy, przycisnęłam z całej siły bruneta do ściany. Zdziwiony nie stawiał nawet oporu. Teraz to ja naparłam na niego, smakując jego pełnych ust. Lekko się poruszyłam a chłopak warknął gardłowo. Złapał na moje biodra, unosząc je. Oplotłam jego biodra, nadal nie przerywając pocałunku. Wskazałam głową w kierunku sypialni a Louis odsunął się. Oh.
- Jesteś pewna? – zapytał, wpatrując się w moje oczy. Skinęłam głową – wiedz, że jesteśmy magicznymi istotami o to będzie..

- Tak wiem – przerwałam mu. Złapałam jego policzki w dłonie i przekręciłam głowę tak, żeby nasze oczy się spotkały – Jestem tego pewna, chce tego, pomimo, że to tak szybko.. – teraz to Lou mi przerwał całując moją szyję.

Scena erotyczna, nieodpowiednia dla osób poniżej 18.
czytasz na własną odpowiedzialność.
I tak wiem, że to przeczytacie zboczuszkiii!
xx

Przeszliśmy w stronę wielkiej sypialni. Louis delikatnie ułożył mnie plecami na łóżko. Moje ciało opadło w miękkiej pościeli a zapach Louisa uniósł się delektując moje zmysły. Jego usta zostawiały mokre pocałunki wzdłuż mojej szczęki. Ręce błądziły po moich krągłościach, sprawiając przyjemność w całym moim ciele. Jego dłonie lekko podwinęły moją bluzkę na ramiączkach. Ale zaraz opadła z powrotem kiedy przesunęłam jego usta na moje. Wplotłam swoje palce w jego włosy, a on zrobił tak samo. Naparł dolną częścią ciała na moją. Przewinął nas tak, że byłam na górze. Usiadłam na nim okrakiem, opuszczając kolana po obu stronach jego bioder. Schyliłam się do pocałunku, a moje długie, wyprostowane włosy zakryły nasze twarze. Chwyciłam rąbek jego T-shirtu, powijając materiał do góry. Zarysowane mięśnie zostały odkryte a moje zachłanne oczy podziwiały umięśniony brzuch chłopaka. Idealne, jak z rysunku modela V ukształtowała się z jego bioder. Poruszyłam się, kręcąc biodrami, gdyż zrobiło mi się bardzo niewygodnie. Jednak za chwilę moje oczy powiększyły się czując wybrzuszenie w kroku chłopaka. Przełknęłam głośno ślinę, odnajdując szare oczy Louisa, który zrobiły się ciemniejsze od pożądania.
W mgnieniu oka leżałam plecami do poduszek, a Louis stał przed łóżkiem, przeczesując nerwowo włosy. Pociągnął za końcówki zaplątując ręce za głową.

- Przepraszam.. – mruknął marszcząc brwi.

- Za co? – zapytałam skonsternowana. Pomachałam głową, domyślając się co ma chłopak na myśli – Louis chcę tego bardziej niż chyba ty sam – odpowiedziałam. Nasze oczy się spotkały – Po prostu to dla mnie nowość, ale wiem, że chcę tego.
- Na pewno? – skinęłam.Przesunęłam się do poduszek i wygięłam palec, przyciągając Louisa. Chłopak uśmiechnął się łobuzersko, mrużąc oczy. Zbliżył się powoli, wdrapując na łóżko. Louis, bez koszulki, przybliżył się do mnie, całując koniuszek mojego nosa.

- Wiesz, że to będzie magiczne? – zapytał, zbliżając usta niebezpiecznie blisko do moich.

- Mhm – wymamrotałam i już nie mając żadnych hamulców, pocałowałam namiętnie Louisa. Wykręcił nas w sposób, że ja byłam na dole. Podciągnął się do góry, oczywiście ocierając się o moje ciało. Oparł się na dłoniach pomiędzy moją głową i ponownie złączył nasze usta. Jęknął pobudzając moje zmysły. Oplotłam swoimi nogami jego biodra. Zjechał pocałunkami na moją szczękę, potem szyję i dekolt. Zostawiał pocałunki na materiale bluzki, aż dotarł do końcówki. Podwinął lekko koszulkę do góry nosem, całując delikatnie miejsce mojego podbrzusza. Jęknęłam, kiedy wędrował z pocałunkami ku górze, podwijając przy okazji moją bluzkę. Szybko znalazła się na podłodze obok koszulki Louisa.

- Jesteś taka piękna – mruknął, wpatrując się w moje oczy. Nadal nie opuszczając wzroku z moich tęczówek, włożył ręce pod moje plecy. Zmarszczył czoło nie mogąc uporać się z zapięciem stanika. Zachichotałam chcąc mu pomóc, jednak Lou spojrzał na mnie wymownie i chwile później trzymał mój stanik w rękach. Automatycznie zakryłam piersi ramionami.

- Hej Olivia, jesteś piękna – nawet nie odwrócił wzorku. Przez cały czas wpatrywał się w moje oczy. Założył kosmyk moich włosów za ucho.
Pomimo, że jestem odważną syreną, uwierzcie, że jedynym chłopakiem który widział mnie nago był Caleb, ale między nami nigdy nie doszło do tego co zaraz miało dojść między mną a moim Louisem.
Powoli rozpiął guzik moich krótkich jeansów i z moim skinięciem głowy jako pozwoleniem, zsunął je na dół, ukazując moje koronkowe figi. Przygryzł wargę po raz pierwszy odwracając wzrok od moich oczu. Mierzył mnie wzrokiem od góry do dołu kilka razy.

- Cholera Olivia – przygryzł środek policzka – jesteś taka idealna – jęknął, kładąc się na mnie. Jego waga mi nie przeszkadzała, jakby specjalnie stał się piórkiem. Zasłonił mnie tak, jakbym mogła być tylko widoczna dla jego oczu. Całowaliśmy się namiętnie i z pożądaniem. Jego ciało napierało na moje. Spore wybrzuszenie było wyczuwalnie w jego jeansach, kiedy przesuwał się w górę i w dół, wysyłając mnie w inny świat. Składał mokre pocałunki na mojej szyi, czasami ją przygryzając. Wygięłam plecy w łuk, kiedy przygryzł moje czułe miejsce między zagłębieniem szyi a ramieniem. Przygryzłam wargę zjeżdżając paznokciami wzdłuż gołych, umięśnionych pleców Louisa. Siłowałam się z zapięciem jego jeansów, kiedy on zostawiał pocałunki wzdłuż mojego dekoltu. Kiedy odpięłam jego zamek, zdjął spodnie i odrzucił je na naszą kupkę ubrań na panelach. Widoczna erekcja napinała jego bokserki z marchewkami.

- Marchewki? – zapytałam rozbawiona unosząc wysoko jedną brew. Potaknął jakby to była najoczywistsza rzecz na świecie. Przewróciłam z uśmiechem oczy.

- No wiesz, jak Ci tak bardzo przeszkadzają mogę zdjąć… - przygryzł wargę, ponownie kładąc się całym ciałem na mnie. Między naszymi ciałami były tylko materiały naszych bielizn. Jego wybrzuszenie napierało na moją strefę intymną sprawiając, że jak najprędzej chciałam pozbyć się jego marcheweczek.
- Jesteś gotowa? – zapytał całując płatek mojego ucha.

- Jak nigdy – odparłam ledwo słyszalnie. Mój oddech był płytki i nierówny. Zjechał pocałunkami w dół, zaczynając od czoła, nos, usta, zagłębienie pomiędzy piersiami, pępek i dolna partia brzucha. Palcami zahaczył o koronkę moich majtek. Spojrzał mi głęboko w oczy a po moim skinięciu, zaczął powoli zsuwać ze mnie figi. Nasze oczy nie odrywały się od siebie. Zdjął swoje bokserki, uwalniając nabrzmiałą erekcję. Nachylił się nade mną, widząc błysk strachu w moich oczach.

- Na pewno jesteś gotowa? – zapytał, szukając grama niezdecydowania na mojej twarzy. Przygryzłam wargę i potaknęłam głową, nie mogąc nic z siebie wydukać. Położyłam dłoń na karku chłopaka przyciągając go do pocałunku. Przybliżył swojego przyjaciela do mojej kobiecości i otarł końcówką o moje wejście. Jęknęłam czując przyjemność w dole brzucha. Przygryzłam wargę, kiedy odsunął się ode mnie.

- Jestem Twoim pierwszym, prawda? – zapytał, szukając odpowiedzi w moich oczach.

- Mhm – przytaknęłam.

- To bardzo wielkie dla mnie wyróżnienie, Olivio – uśmiechnął się – cieszę się, że to będę ja – ucałował koniuszek mojego nosa – obiecuję, że postaram się żeby jak najmniej bolało – dodał, składając pocałunki na mojej szyi.
Westchnęłam, kiedy powoli wsunął swoją wielkość we mnie. Jęknęłam, kiedy prawie cały wszedł we mnie. Nachylił się nade mną, przypatrując mi się. Przerażenie błyszczało w jego oczach.

- Bardzo boli? – pomachałam z zaprzeczeniem głową. Czułam dyskomfort, ale nie jakiś olbrzymi ból. Pozwolił przyzwyczaić mi się do jego wielkości a po chwili wysunął się ze mnie. Jęknęłam kiedy ponowił swoje działanie. Wszystko odbywało się w bardzo powolnym tempie.

- Oh Olivia, wiedz jak bardzo się powstrzymuję, żeby nie przelecieć Cie tak żebyś nie mogła jutro się poruszyć, jesteś taka idealna – zarumieniłam się na jego dobór słownictwa i chyba komplement. – Jesteś prześliczna – dodał, muskając mój policzek – moja.
Zwiększył tempo swoich powtórzeń a ja wyłam się pod nim, kiedy trafiał w moje miejsce G. Dokładnie wiedział co robić, żeby dziewczyna wariowała.

- Louis – jęknęłam, wbijając paznokcie w jego plecy. Krople potu zabłysły na jego czole, do którego były poprzylepiane kosmyki włosów. Dopiero teraz zauważyłam, że wokół nas świeci niebieska poświata. Jak wspomnieliśmy.. to jest coś wyjątkowego kiedy dwie magiczne istoty współżyją ze sobą. To jak połączenie dwóch światów. Emocje są potrojone, a doznania mocniejsze. 

Poruszył biodrami, trafiając po raz kolejny w punkt G a ja jęknęłam, wyginając plecy w łuk.
- Dojdź, kochanie – mruknął – dla mnie – ponowił swój ruch a ja poczułam jak zaczynam górować. Kilka razy wepchnął mocniej i szybciej. Warknął gardłowo, zaciskając pięść koło mojej głowy. Poczułam jak dochodzę. Moje ścianki zacisnęły się na jego okazałości. Odchyliłam w tył głowę czując nadprzyrodzoną przyjemność w całym moim ciele.

- Kurwa, Olivia – Louis warknął, oblizując wargi. Pocałował mnie namiętnie, opadając na moje ciało. Jego przyjaciel był nadal we mnie a kiedy poruszył biodrami kolejne niewyraźne jęknięcie uformowane w jego imię wydobyło się z mojego gardła. Wysunął się ze mnie a ja od razu poczułam jak będzie mi tego brakować. To wszystko było niesamowite i tak bardzo przyjemne.
- To było… - zaczęłam

- Niesamowite – dokończył, kładąc się obok mnie na łóżku. Nasunął na nas miękką, jedwabną kołdrę, przyciskając mnie do jego nagiego torsu. Westchnęłam, czując jak Louis bawi się moimi włosami.
- Chyba się zakochałem – szepnął. Odwróciłam się do niego twarzą. – Jak ty to zrobiłaś, huh? – zachichotał, zabierając kosmyki grzywki z mojego czoła. – Olivia Hult całkowicie rozkochała w sobie Louisa Tomlinsona. – zachichotałam, składając pocałunek na spierzchniętych ustach Lou. – Dobranoc, księżniczko, byłaś dzisiaj świetna – dodał przytulając mnie tak mocno, jakby bał się, że mogę zniknąć.

*

- Bardzo śmieszne! – krzyknęłam, rzucając poduszką w sam raz w głowe Louisa. Opierałam się o komodę z ubraniami chłopaka, owinięta w białe prześcieradło. Louis leżał do połowy okryty kołdrą. Ręce miał z głową a jego goła klatka piersiowa uniosiła się w górę i w dół w podwojonym tempie od nawałnic śmiechu.

- Ruszasz się jak pingwin, księżniczko – zahłsynął się swoim żartem. Zmroziłam go wzrokiem, wyciągając wskazujący palec w jego stronę.

- Zgadnij czyja to kurwa wina! – krzyknęłam, zakładając ręce na piersi.

- Oh – mruknął. Wstał i podniósł z ziemi swoje jeansy, zakładając je na siebie. – Czyżby Ci się to nie podobało? – zapytał z głosem jakby urażonym. Pisnęłam widząc jak się do mnie zbliża. Nim zdążyłam zareagować ponownie zwisałam na jego ramieniu. – To teraz kara tak?
- Nie! – krzyknęłam uderzając w jego plecy. Zachichotał.
- Prysznic?
- Prysznic – potaknęłam i chłopak wyszedł z sypialni nadal ze mną na ramieniu.

- Jeszcze musimy zjeść te nasze truskawki z czekoladą – powiedział, odkręcając kran wielkiej wanny.
- Co Ci przeszkodziło, że nie mogłeś ich zjeść? Okropność – próbowałam być poważna ale kiedy Louis spojrzał na mnie spod uniesionych brwi, wybuchłam śmiechem.

- A wiesz, jest taka osoba, która zabierze mi chyba cały wolny czas w najbliższym czasie – musnął moje usta i powoli zsunął ze mnie prześcieradło.

*

- Dzień dobry – odparłam wesoło wchodząc przez główne drzwi szpitala. Przywitałam się a pielęgniarką zasiadającej przy recepcji. Skinęła tylko głową, wracając do papierkowej pracy. Szłam z Louisem w stronę sali gdzie leżał nasz przyjaciel. Nasze palce były splecione, co dodawało mi wielkiej otuchy. Nienawidzę takich miejsc jak to. Zarazki, smutek, brud. FUJ.
- Oo, hej – Ruby wstała z obitych skórą krzeseł w poczekalni i z szerokim uśmiechem patrzyła na naszą dwójkę. Zmieniała wzrok albo na nasze splecione dłonie albo na nasze uśmiechnięte twarze – Czy coś mnie ominęło? – uniosła jedną brew do góry.
- Opowiem Ci potem – puściłam jej oczko, chichocząc.

- Panienko Hult, mogę Panią prosić? – starszy mężczyzna pojawił się na horyzoncie. Odziany w biały fartuch, trzymał w ręku niebieską teczkę z napisem Harry Styles. Przełknęłam głośno ślinę i z trudem podeszłam do lekarza. Po wczorajszym wieczorze mam dyskomfort w dolnej części mojego ciała przez co chodzenie sprawia mi nie lada wyzwanie.

- Pingwin – zachichotał cicho Louis, na co zgromiłam go spojrzeniem.
- Chyba wiemy jak wybudzić pana Stylesa i przywrócić go do zdrowia – burknął doktor a moje oczy rozszerzyły się. Jest lekarstwo dla Harrego! Wróci do nas! Cały i zdrowy!
- Możemy porozmawiać na osobności? – zapytał.

- To moja przyjaciółka i chłopak – spojrzałam na reakcje Louisa, który uśmiechnął się zwycięsko. Ruby ułożone miała usta w ‘o’ a jej oczy wyszły prawie z orbit. Ogarnęła się chwile potem i uśmiechnęła, prawie śmiejąc się z radości. Potaknęła jakby z uznaniem. – nie mam przed nimi tajemnic, niech Pan mówi.
- A więc.. lekarstwo dotyczy w pewien sposób Pani, Panno Hult – powiedział poważnie lekarz.
- Mnie? – zmarszczyłam czoło.
- Tak. Musimy panią połączyć fizycznie z panem Stylesem w transfuzji krwi, żeby można było go wybudzić. Jest to bardzo poważna operacja i będą tego spore konsekwencje. Zostanie pani złączona na zawsze z pacjentem.
Co?

__________________
Długi!
Wiem!
Ale nie umiem inaczej. Strasznie lubie sie rozpisywać w przygodach Olivii :D
Mam nadzieję że Wam się podobał.. bo mi bardzo <3<3<3
Louvia czy Olouis ? A może checie jakośinaczej ? <3
Uwielbiam momenty Olivii&Louisa <33
Koneic rozdziału... DRAMA ;_;
WIECIE JAK MI TO BYŁO TRUDNO PISAĆ!? <to dla mnei za dużo, żeby pisać I WYOBRAŻAĆ SOBIE  takie sceny z którymś z chłopców, HEJ mam dopiero 15 laaaat!!! ;oooooo> #ZGON
 Nie sprawdziam błędów, więc moga wystąpić literkówki itd itp etc. :D
Śmiać mi się chce. nwm czemu ;o lulz. 

Psypominam o kontach bohaterów na tt ;3
Łoooooo, zapomniałabym .
ASK! Zadawajcie pytania bo nam nudno ;c
15 komentarzy i Dix wstawia nowy.
OOOOoo, wgl wiecie że...

JUŻ NIEDŁUGO ŚWIĘTA, ŚWIĘTA, ŚWIĘTA<3
od godziny u mnie w pokoju lecą kolędy i świąteczne piosenki, hue
na tt też zmieniłam profil na świąteczny, ha
Laaast Christmas, aj gev ju maj hart coś tam
tys jeerrr .... speszyl
Zapytałam sie mamy kiedy choinke ubieramy .. to powiedziała że jutro :C
Ale potem zrobiła facepalm kiedy zaczęłam sie cieszyć, wiec podejrzewam że zrujnuje moje marzenia co do jutrzejszego ubrania choinki :C
pojed se na targ i kupie..
alboo oooo!
wyjde na ogródek, o
i se wykope jakąs malutka i postawie na środku pokojuuuuuuu . jeeeej.
#Christmastimeeeeeee ;333
CZUJECIE TO BICZES ?
SIE ROZPISAŁAM, SORCZI 

Miłego dnia/nocy/popołudnia/ranka
si ju sun. XXX
much loooooov. xxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Wesołych Świąąąt !
Mery Kristmas ewryłan :D
/ Wasz Grosiuś :3333 

dżingel bels, dżingel bels, tutututu HEJ!